Met vlakke hand klopt Jurgen op de ruwhouten platen die nu nog de winkel van OlmenEs scheiden van de grote serre in aanbouw. ‘Hierachter komt straks de theeschenkerij.’ De verbouwing duurt nog tot eind juni, schat Jurgen in, dan kunnen de platen weg en vormen winkel en horeca-uitspanning een geheel. Nee, de naam voor de nieuwe aanwinst van OlmenEs weet hij nog niet. ‘Die moeten we nog bedenken. Maar dat lukt wel voordat we opengaan voor het publiek.’
Elke dag neemt Jurgen wel even een kijkje achter de provisorische wand om te zien hoever de bouwvakkers inmiddels gevorderd zijn. Soms schiet het zomaar op, soms valt het tegen. Het wachten gaat hem moeilijk af want ten slotte komt hij straks in de theeschenkerij te werken. In de bediening zelfs: ‘Want ik ben heel klantvriendelijk.’ Wat dat betreft heeft Jurgen al de nodige ervaring opgedaan in de winkel. Hij vindt het leuk om mensen te helpen en probeert telkens attent te blijven, zelfs bij klanten die een beetje chagrijnig zijn of brutaal doen. Doorgaans verloopt het goed: hij adviseert bij aankopen, helpt bij het uitzoeken van een cadeautje, en kan zelfstandig afrekenen. Maar een enkele keer gaat het ook weleens mis, dan slaat Jurgen dicht. ‘Als klanten moeilijk doen over de prijs en willen onderhandelen, word ik zenuwachtig. Als ik dan niet meer weet wat ik moet zeggen, roep ik de werkleider erbij.’
Zin in werk
Jurgen is opgegroeid in de Zonnehuizen in Zeist. Vorig jaar, op zijn achttiende, verhuisde hij naar OlmenEs. ‘Dat was ook wel nodig’, vindt hij zelf. ‘Die kinderomgeving paste niet meer bij mij.’ Jurgen had ook zin om aan het werk te gaan, op de computer bij zijn ouders ploos hij de website van OlmenEs na om een geschikte werkplek uit te zoeken. Vanwege zijn zelfstandigheid kreeg hij een kamer in het huis dat de instelling buiten het terrein in het dorp heeft voor een aantal bewoners. Maar dat beviel niet, vertelt persoonlijk begeleider Trientsje, de overstap naar een individuele woonvorm bleek toch iets te groot. Werken in de winkel had echter meteen al zijn voorkeur: ‘Dit is gewoon mijn ding, ik ga graag met mensen om.’
Glas
Jurgen smoest wat met werkleider Madelon en wenkt vervolgens, als we even meelopen dan geef hij alvast een rondleiding.’ Jurgen wijst naar de grote raampartijen met glas, als je het hem vraagt het mooiste onderdeel van de theeschenkerij. Zo kunnen de bezoekers straks op hun gemak direct naar buiten het bos inkijken. Rondom komt het terras. ‘Kijk, aan deze kant kunnen mensen in de zon zitten, en aan die kant onder de bomen heb je schaduwplekjes.’ Binnen in de nieuwe ruimte laat Jurgen zien hoe de opstelling van de tafels en de stoelen er uit komt te zien. Als we de steigers even wegdenken: in het middenstuk twee rijen van vijf, en langs de wand naar de keuken nog eens vijf. ‘De tafeltjes zijn niet te groot natuurlijk, want anders zouden we er niet zoveel kwijt kunnen.’
Eigen gebakken koekjes en gebak
De keukenruimte staat er nu nog leeg bij, maar de indeling heeft Jurgen al op zijn netvlies, daar hebben ze het al uitvoerig over gehad. Van hieruit zullen zij met zijn vijven de klanten gaan bedienen. Koffie en thee natuurlijk, met eigen gebakken koekjes en gebakjes van de OlmenEs bakkerij. Zelfgemaakte soep van groenten uit de tuin, broodjes met kaas van de boerderij. ‘En nog meer, maar daar kan ik even niet opkomen.’ Jurgen twijfelt er niet aan of de theeschenkerij wordt een succes, bijna dagelijks wordt hij aangeklampt door voorbijgangers en ouders die willen weten wanneer de deur nu eindelijk eens opengaat. ‘Op 2 juli gaan we proefdraaien. Daarna volgt de feestelijke opening.’
OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking centraal in Noord Nederland. Antroposofie is onze basis. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. Voor ons is de persoonlijkheid van de bewoner leidend, niet zijn beperking.